Vestibulaire ziekte
Vestibulaire paroxysmie
Deze informatie is bedoeld als een algemene inleiding op dit onderwerp. Omdat iedereen anders beïnvloed wordt door evenwichts- en duizeligheidsproblemen, moet je met je arts praten voor persoonlijk advies.
Voor een betere leesbaarheid wordt de algemene mannelijke vorm gebruikt en wordt het gelijktijdig gebruik van de taalvormen mannelijk, vrouwelijk en divers (m/v/d) vermeden. Tenzij anders aangegeven, hebben de persoonlijke benamingen die in deze patiënteninformatie worden gebruikt, betrekking op alle geslachten.
Wat is vestibulaire paroxysmie?
Vestibulaire paroxysmie veroorzaakt korte, terugkerende aanvallen van duizeligheid. Elke aanval kan minder dan een seconde tot een minuut duren. Sommige mensen hebben veel aanvallen achter elkaar, tot wel dertig per dag. Andere mensen hebben maar een paar aanvallen per jaar. De aanvallen komen meestal zonder waarschuwing.
Vestibulaire paroxysmie is zeldzaam en komt voor bij ongeveer 4% van de mensen die last hebben van draaiende en niet-spinnende draaiduizeligheid. Het komt het meest voor bij mensen van 40 en 50 jaar. Maar vestibulaire paroxysmie kan ook voorkomen bij kinderen.
Vestibulaire paroxysmie kan ook worden aangeduid als microvasculair compressiesyndroom.
Samenvatting
- Veroorzaakt door schade aan of druk op de vestibulocochleaire zenuw, die signalen van het binnenoor naar de hersenen stuurt.
- Komt het meest voor bij 40- en 50-jarigen, maar kan op elke leeftijd voorkomen.
- Brengt korte, terugkerende duizelingen met zich mee.
- De aanvallen vinden meestal zonder waarschuwing plaats en duren minder dan een minuut.
- Vaak behandelbaar met krampstillende medicatie.
- Ongewoon en meestal chronisch.
- In sommige gevallen wordt een operatie aanbevolen.
Wat veroorzaakt vestibulaire paroxysmie?
Vestibulaire paroxysmie wordt veroorzaakt door schade aan of druk op de nervus vestibulocochlearis (8e hersenzenuw), die signalen van en naar het binnenoor doorgeeft.
Deze schade kan worden veroorzaakt door
- Druk van nabijgelegen slagaders of aders
- Vestibulaire neuritis
- een tumor, bijvoorbeeld een akoestisch neuroom
- een cyste
- Verwondingen of trauma
- Chirurgie of radiotherapie
Waar komt de schade vandaan?
Onderzoekers denken dat beschadigde zenuwen die dicht bij elkaar liggen soms een "kortsluiting" veroorzaken die leidt tot aanvallen van vestibulaire paroxysmie.
De symptomen van vestibulaire paroxysmie kunnen van persoon tot persoon verschillen, maar over het algemeen vertoont iedereen hetzelfde symptomenpatroon tijdens een aanval.
- Draaiduizeligheid
- het gevoel dat je schommelt of wiegt, ook al zit of sta je stil
- Oscillopsie (wiebelend of springend zicht)
- Loopinstabiliteit en problemen met lopen tijdens de aanval
- Gehoorverlies in één oor
- Oorsuizen tijdens de aanval
- Gevoeligheid voor geluid (hyperacusis) tijdens de aanval
Bij de meeste mensen treden de aanvallen van vestibulaire paroxysmie zonder waarschuwing op. Sommige mensen merken dat het draaien van hun hoofd in een bepaalde houding de aanvallen triggert. Andere mensen krijgen aanvallen als ze zwaar ademen (hyperventileren) of sporten.
Elke aanval duurt meestal minder dan 1 minuut. Sommige mensen hebben echter meerdere aanvallen achter elkaar, soms wel 30 per dag. Vestibulaire paroxysmie is meestal een chronische aandoening, d.w.z. het duurt langer dan drie maanden, waarbij sommige mensen enkele honderden aanvallen per jaar hebben. Bij sommige mensen worden de aanvallen langer en frequenter naarmate de ziekte vordert.
Diagnose van vestibulaire paroxysmie
Vestibulaire paroxysmie wordt meestal gediagnosticeerd door een specialist zoals een neuroloog, een KNO-arts of een neurootoloog. De symptomen van vestibulaire paroxysmie lijken op de symptomen van veel andere aandoeningen, waaronder- Benigne paroxismale vertigo (BPLS)
- Ziekte van Ménière
- Fistels perilymf
- Dehiscentie van de boog
- Vestibulaire migraine
- Vestibulaire neuritis
- Epilepsie met vestibulair aura
- Episodische ataxie type 2
- Plotselinge, hevige (paroxysmale) hersenstamaanvallen (bij multiple sclerose of na een hersenstaminfarct)
- Voorbijgaande ischemische aanval (TIA)
- Paniekaanvallen
Je arts moet daarom deze andere mogelijke oorzaken uitsluiten voordat de diagnose vestibulaire paroxysmie wordt gesteld.
De diagnose vestibulaire paroxysmie is voornamelijk gebaseerd op je medische voorgeschiedenis. Je arts zal je vragen naar je symptomen. Probeer uw symptomen zo nauwkeurig mogelijk te beschrijven, wanneer ze begonnen en wanneer ze beter of slechter werden.
Je arts zal je ook vragen naar je medische voorgeschiedenis, zoals de medicijnen die je gebruikt of waarmee je onlangs bent gestopt, recente ziekten die je hebt gehad en ziekten die in het verleden bij je zijn vastgesteld. Je arts zal je ook grondig lichamelijk en neurologisch onderzoeken.
U zult waarschijnlijk een aantal van de volgende diagnostische tests ondergaan:
- Vestibulair functieonderzoek
- Elektro-encefalogram (EEG)
- Beeldvormende onderzoeken zoals een MRI
Duidelijke vestibulaire paroxysmie wordt gedefinieerd als:
- ten minste 10 aanvallen van draaiende of niet-draaiende duizeligheid
- die minder dan 1 minuut duren
- die zonder waarschuwing optreden (spontaan)
- het symptomenpatroon lijkt erg op elkaar voor elke aanval (stereotiepe fenomenologie)
- Respons op behandeling met carbamazepine of oxcarbazepine
- niet beter verklaard kan worden door een andere diagnose
Waarschijnlijke vestibulaire paroxysmie wordt gedefinieerd als:
- Ten minste 5 aanvallen van draaiende of niet-draaiende duizeligheid
- die minder dan 5 minuten duren
- die zonder waarschuwing optreden of die worden veroorzaakt door het hoofd in een bepaalde positie te draaien
- het symptomenpatroon lijkt erg op elkaar voor elke aanval (stereotiepe fenomenologie)
- niet beter verklaard kan worden door een andere diagnose
Behandeling van vestibulaire paroxysmie
Therapie optie
Vestibulaire paroxysmie kan vaak worden behandeld met anticonvulsiva met een lage dosis, zoals carbamazepine of oxcarbazepine. In één onderzoek hadden patiënten die met deze medicijnen werden behandeld 90% minder frequente, 85% minder intense en 89% kortere aanvallen. Andere geneesmiddelen worden ook onderzocht als behandelingsoptie.
Therapie optie
Als medicatie niet werkt en er geen duidelijke oorzaak zoals een tumor of cyste zichtbaar is, kan microchirurgie worden overwogen om de nervus vestibulocochlearis (8e hersenzenuw) los te maken van het bloedvat dat erop drukt. Het is echter vaak moeilijk voor artsen om met zekerheid vast te stellen welke kant is aangetast. Er bestaat ook een risico op een hersenstaminfarct (beroerte) tijdens een microvasculaire decompressieoperatie.
Therapie optie
Als de aandoening wordt veroorzaakt door een tumor of cyste, kan een operatie worden aanbevolen.
Wat gebeurt er nu?
Wat je in de toekomst kunt verwachten.
Er is nog veel dat we niet weten over vestibulaire paroxysmie. Onderzoekers zijn nog steeds aan het onderzoeken wat de oorzaak is, hoeveel mensen er last van hebben en hoe we het het beste kunnen definiëren, diagnosticeren en behandelen.
Bij kinderen kan vestibulaire paroxysmie vanzelf verdwijnen.
Om deze patiënteninformatie zo kort mogelijk te houden, hebben we geen gedetailleerde lijst met referenties opgenomen. Deze kan echter op elk moment worden opgevraagd via info@ivrt.de.
