De vermis speelt een centrale rol bij het handhaven van houding en evenwicht. Hij integreert informatie uit het vestibulaire systeem (het evenwichtsorgaan) en de proprioceptie (lichaamswaarneming) en genereert daaruit motorische commando’s die ons, ook in dynamische of onverwachte situaties, stabiel en gecoördineerd houden.
Een recent overzichtsartikel in het Journal of Neuroscience
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/40399043/
geeft boeiende inzichten in hoe verschillende regio’s van de vermis bijdragen aan de posturale controle – en stelt interessante hypothesen voor:
1. Anterieure vermis
- Waarschijnlijk bijzonder actief bij vrijwillige bewegingen (bijv. lopen)
- Purkinje-cellen in dit gebied onderdrukken mogelijk evenwichtsreflexen die doelgerichte bewegingen zouden belemmeren
- Ze zouden kunnen helpen sensorische informatie te transformeren van een hoofd-gecentreerd naar een lichaams-gecentreerd referentiekader – cruciaal voor houding en coördinatie
👉 Voorbeeld: tijdens het lopen zouden voortdurende reflexmatige correcties de bewegingsstroom verstoren. De anterieure vermis zou deze reflexen kunnen onderdrukken – voor efficiënte, doelgerichte voortbeweging.
2. Posterieure vermis (nodulus en uvula)
- Ontvangt afferente signalen zowel uit de otolieten als uit de halfcirkelvormige kanalen
- Dient waarschijnlijk voor de continue registratie van de lichaamsoriëntatie ten opzichte van de zwaartekracht – ongeacht of de beweging vrijwillig of onverwacht is
- In tegenstelling tot de anterieure vermis onderdrukken de Purkinje-cellen hier vermoedelijk geen reflexen, maar leveren ze een stabiel intern model van de ruimtelijke positie
👉 Voorbeeld: stel je voor dat je in een schommelende trein staat. Ook zonder je actief te bewegen moet je brein weten in welke richting je lichaam helt – deze informatie wordt geleverd door de posterieure vermis.
Conclusie
- De auteurs stellen een functionele differentiatie voor:
- De anterieure vermis zou bij vrijwillige bewegingen evenwichtsreflexen gericht kunnen onderdrukken om doelgerichte motoriek mogelijk te maken
- De posterieure vermis zou, onafhankelijk van het type beweging, een continue en referentiestabiele oriëntatie in de ruimte kunnen waarborgen
Deze hypothesen zouden kunnen verklaren hoe het cerebellum tegelijkertijd stabiliteit en beweeglijkheid garandeert. Een fascinerend veld voor toekomstig onderzoek.