Voor zorgprofessionals:
Patiënten met acute duizeligheid vertonen vaak looponzekerheid en houdingsproblemen. Of eenvoudige klinische loop- en stantests kunnen helpen om onderscheid te maken tussen perifere en centrale oorzaken (bijv. beroerte), was tot nu toe onduidelijk.
Studieopzet:
In het kader van de EMVERT-studie (LMU Klinikum, München) werden 200 patiënten onderzocht binnen gemiddeld 16 uur na het begin van de symptomen. De indeling gebeurde in drie groepen:
- Acute vestibulaire beroerte (n = 56)
- Acute unilaterale vestibulopathie (AUVP) (n = 52)
- Episodische vestibulaire stoornissen (n = 92)
Testprocedures:
- Timed Up and Go (TUG)
- Functional Gait Assessment (FGA)
- Gait and Truncal Ataxia Index (GTI)
- Mobiele posturografie
Centrale resultaten
- Patiënten met AUVP scoorden gemiddeld slechter op TUG-, FGA- en GTI-tests dan patiënten met beroerte of episodische stoornissen.
- Het onderscheidend vermogen (ROC) tussen beroerte en AUVP was laag (0,57–0,62) en verbeterde slechts na correctie voor leeftijd en geslacht (0,75–0,82).
- Posturografie liet de minste lichaamsschommelingen zien bij episodische stoornissen; beroerte en AUVP hadden vergelijkbare waarden.
Conclusie voor de klinische praktijk
Klinische loop- en stantests zoals TUG, FGA of GTI zijn in de acute fase niet voldoende om betrouwbaar onderscheid te maken tussen centrale en perifere oorzaken van duizeligheid.
→ Ze moeten daarom altijd geïnterpreteerd worden in combinatie met anamnese, HINTS-test, beeldvorming en verdere klinische bevindingen .
👉 Geïnteresseerd in een diepgaande opleiding vestibulaire revalidatie en in het leren differentiëren tussen centrale en perifere oorzaken van duizeligheid?
Voor actuele opleidingen zie de IVRT-nascholingszoeker.
Voor patiënten – eenvoudig uitgelegd
Loop- en stantests alleen zijn vaak niet genoeg om de oorzaak van duizeligheid te vinden
Onderzoekers wilden weten of eenvoudige tests van lopen en staan kunnen helpen om onderscheid te maken tussen een beroerte en een evenwichtsorgaan-aandoening – bij mensen met plotselinge of hevige duizeligheid.
Wat werd onderzocht?
200 patiënten kwamen gemiddeld 16 uur na het begin van de klachten naar het ziekenhuis. Zij deden meerdere tests:
- Timed Up and Go (TUG): hoe snel en veilig iemand kan opstaan, een stukje lopen en weer gaan zitten.
- Functional Gait Assessment (FGA): hoe goed iemand het evenwicht houdt tijdens het lopen.
- Gait and Truncal Ataxia Index (GTI): hoe goed romp en benen samenwerken tijdens het lopen.
- Mobiele posturografie: hoe stabiel iemand staat of loopt.
Wat kwam eruit?
- Sommige patiënten met een ontsteking van de evenwichtszenuw scoorden slechter dan patiënten met een beroerte.
- Toch konden deze tests alléén niet betrouwbaar aangeven of het om een beroerte of een evenwichtszenuw-ontsteking ging.
Conclusie
Bij acute duizeligheid is altijd een grondig en uitgebreid onderzoek nodig. Loop- en stantests zijn nuttig, maar niet voldoende.
Daarom kijkt men altijd naar het geheel: klachtenverhaal, speciale tests om oorzaken van duizeligheid te onderscheiden (de zogeheten HINTS-testbatterij), beeldvorming (zoals MRI) en andere medische bevindingen.
🎯 Alle speciaal opgeleide IVRT®-duizel- en vestibulairtherapeuten, die uw evenwichtsstoornissen professioneel kunnen inschatten en behandelen, vindt u via de IVRT-therapeutzoeker