Het binnenoor bestaat uit twee onderling verbonden structuren: het evenwichtsorgaan, dat nodig is voor het evenwicht, en het slakkenhuis, dat het horen mogelijk maakt. Deze structuren zijn omgeven door bot en gevuld met een vloeistof (endolymfe).

Er zijn drie halfcirkelvormige kanalen in elk oor, die haaks op elkaar staan. Ze detecteren kantelingen en draaiingen van het hoofd. Als je bijvoorbeeld met je hoofd knikt, blijft de trage endolymfe in het posterieure halfcirkelvormige kanaal aanvankelijk stilstaan, terwijl het halfcirkelvormige kanaal beweegt. Hierdoor drukt de endolymfe tegen speciale haarcellen die je hersenen een signaal geven dat je hoofd beweegt.

Het slakkenhuis is een opgerolde buis die eruitziet als een slakkenhuis. Het zet geluidsgolven om in zenuwsignalen die naar je hersenen worden gestuurd zodat je kunt horen. De geluidsgolven komen de gehoorgang binnen en zorgen ervoor dat het trommelvlies gaat trillen, wat wordt doorgegeven aan de gehoorsbeentjes (hamer, aambeeld en stijgbeugel). De stijgbeugel drukt op het ovale venster. Deze structuur bevindt zich aan een uiteinde van het slakkenhuis en veroorzaakt drukgolven in de endolymfe binnen het slakkenhuis. Het orgaan van Corti in het slakkenhuis zet deze drukgolven om in zenuwsignalen. Uiteindelijk verlaten de drukgolven het slakkenhuis via een andere structuur, het ronde venster. Het ronde venster werkt als een afvoerklep voor het slakkenhuis: het beweegt naar buiten als het ovale venster naar binnen beweegt, en omgekeerd.

Het ovale venster en het ronde venster zijn membranen. De rest van het binnenoor is stijf omdat het wordt omsloten door bot. Normaal gesproken zijn het ronde en ovale venster de enige structuren van het binnenoor die bewegen als reactie op de geluidsgolven, zodat de geluidsgolven in het slakkenhuis blijven. Als er echter een gaatje zit in het bot dat een van de halfcirkelvormige kanalen bedekt, is er nu een “derde venster” in het binnenoor. Dit betekent dat een deel van de geluidsgolven niet in het slakkenhuis blijft, maar kan ontsnappen naar het halfcirkelvormige kanaal. Dit leidt tot verschillende problemen:

• De druk van de geluidsgolven in het slakkenhuis is lager, waardoor ze niet allemaal omgezet kunnen worden in zenuwimpulsen. Dit betekent dat je sommige geluiden niet goed kunt horen.
• De geluidsgolven kunnen tegen de haarcellen van de halfcirkelvormige kanalen duwen, waardoor je hersenen denken dat je hoofd beweegt terwijl dat niet zo is.
• Geluidsgolven van binnen het lichaam kunnen de halfcirkelvormige kanalen en vervolgens het slakkenhuis binnendringen, waardoor deze geluiden van binnen het lichaam vervormd of luider dan normaal kunnen zijn.

Soms is het gaatje maximaal twee millimeter groot. Het gaatje kan echter ook zo klein zijn als een speldenprik en toch symptomen veroorzaken.